Overdag is Yaoundé een chaotische bende, met toeterende taxi’s, schreeuwende straatventers en uitgelaten scholieren. De zon brandt in het gezicht en weldra zijn je poriën verstopt door een vettige laag van zweet, stof en roet. Dat is er lastig af te wassen, dat kan ik je verzekeren, vooral nu op het hoogtepunt van de droge tijd het stof vrij spel heeft in de straten.
Maar zo tegen half zeven laat Yaoundé zich van de betere zijde zien. Met het invallen van de schemering daalt ook een deken van stilte over de stad met haar twee miljoen inwoners. De wind zwakt af, de verkeersaders ontwarren zich en de laatste stralen van de avondzon geven het straatbeeld een gouden randje. Alles lijkt plotseling zoveel mooier en vredelievender. En het is juist dit moment waarop ik me met een biertje en sigaret terugtrek in een luie stoel op onze veranda. Om voor me uit te staren en te luisteren naar de geluiden van de nacht.
Wat ik zoal zie, hoor en ruik? Allereerst kan ik je vertellen dat we goed bedeeld zijn met het uitzicht. We hebben de luxe van een grote tuin met daarachter de binnenstad en aan de horizon de groene, glooiende hellingen van Mont Fébé. In het midden een oude acacia, omringd door palmen en bananenbomen. Links toornt een moskee boven de platte daken uit, rechts op de heuveltop staat het Palais de Congres waar een enkele politicus overuren maakt. Onze veranda is afgezet met horren. Scheelt een hoop krabben, met al die muskieten hier. De muggen die zich toch te dicht bij het gaas wagen, zijn een smakelijk hapje voor huisvriend de gekko.
Tegen zevenen is het spitsuur voor de vliegende honden. Met honderden tegelijk zwermen ze uit over Yaoundé. Een deel daarvan slaapt overdag in de bomen bij de orthodoxe kerk om de hoek. Daar maken ze een vreselijk lawaai. Een soort radiopiraten zijn het, van de ergste soort. Bij ons fladderen de groot uitgevallen vleermuizen echter geruisloos langs, op zoek naar rijpe bananen en mango’s.
Als de duisternis is ingevallen, komt het nachtleven pas goed op gang. Cicaden laten hun monotone tsjirpen horen, vermengd met het gekwaak van kikkers. De zoete geur van de bloeiende kamperfoelie dringt zich op. Bij de moskee worden de lantaarns ontstoken en in de verte blinken de neonlichten van de bars.
En dan, twee flessen bier en enkele sigaretten verder, vangt vlakbij een gezang aan. Zware stemmen verheffen zich, acapella. Een gospelkoor of de verjaardag van een hoogstaand persoon? Wie zal het zeggen. De avondbries strooit de ritmische tonen uit over de stad. Yaoundé is terug in de schoot van Mama Africa.
Geplaatst door: Jeroen
Maar zo tegen half zeven laat Yaoundé zich van de betere zijde zien. Met het invallen van de schemering daalt ook een deken van stilte over de stad met haar twee miljoen inwoners. De wind zwakt af, de verkeersaders ontwarren zich en de laatste stralen van de avondzon geven het straatbeeld een gouden randje. Alles lijkt plotseling zoveel mooier en vredelievender. En het is juist dit moment waarop ik me met een biertje en sigaret terugtrek in een luie stoel op onze veranda. Om voor me uit te staren en te luisteren naar de geluiden van de nacht.
Wat ik zoal zie, hoor en ruik? Allereerst kan ik je vertellen dat we goed bedeeld zijn met het uitzicht. We hebben de luxe van een grote tuin met daarachter de binnenstad en aan de horizon de groene, glooiende hellingen van Mont Fébé. In het midden een oude acacia, omringd door palmen en bananenbomen. Links toornt een moskee boven de platte daken uit, rechts op de heuveltop staat het Palais de Congres waar een enkele politicus overuren maakt. Onze veranda is afgezet met horren. Scheelt een hoop krabben, met al die muskieten hier. De muggen die zich toch te dicht bij het gaas wagen, zijn een smakelijk hapje voor huisvriend de gekko.Als de duisternis is ingevallen, komt het nachtleven pas goed op gang. Cicaden laten hun monotone tsjirpen horen, vermengd met het gekwaak van kikkers. De zoete geur van de bloeiende kamperfoelie dringt zich op. Bij de moskee worden de lantaarns ontstoken en in de verte blinken de neonlichten van de bars.
En dan, twee flessen bier en enkele sigaretten verder, vangt vlakbij een gezang aan. Zware stemmen verheffen zich, acapella. Een gospelkoor of de verjaardag van een hoogstaand persoon? Wie zal het zeggen. De avondbries strooit de ritmische tonen uit over de stad. Yaoundé is terug in de schoot van Mama Africa.
Geplaatst door: Jeroen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten